شش ماه ونیم پس از ناپدید شدن عالیه عزیزی، رئیس پیشین زندان زنان هرات، هنوز هم از سرنوشت او اطلاعی در دست نیست. تماس‌های تلفنی عزیزی نشان می‌دهد که او ظهر روز شنبه، دهم مهر ۱۴۰۰، پس از تماسی از سوی مولوی ظریف حسینی، رئیس بازداشتگاه هرات، دفتر محل کار خود را ترک می‌کند و به همکارانش می‌گوید که به زودی برمی‌گردد. 

اما جست‌‌وجو‌های چندین ماهه خانواده عالیه بی‌نتیجه مانده است و آنان حتی از وضعیت سلامتی و حیات عالیه عزیزی نیز اطلاعی ندارند. 

محمدنذیر عارفی، برادر عالیه عزیزی، به ایندیپندنت فارسی می‌گوید که مولوی ظریف حسینی، رئیس بازداشتگاه هرات، به او گفت که «زنگ زدن به تلفن همکاران عادی است، برای کار زنگ می‌زنیم»، اما حاضر نیست در این مورد بیشتر صحبت کند. 

نذیر عارفی می‌افزاید، با آنکه برای دریافت اطلاعات در مورد عالیه به بسیاری از مقام‌های طالبان در هرات و کابل رجوع کرده‌اند اما هیچ کس حاضر نیست در مورد او اطلاعاتی بدهد.

حتی برخی‌ از افراد طالبان از خانواده عالیه عزیزی در ازای ارائه اطلاعاتی درباره وضعیت او اخاذی کرده‌اند، اما وقتی پول را گرفته‌اند، اطلاعاتی در کار نبوده است.

به گفته آقای عارفی، منابعی به آنان گفته بودند که عالیه عزیزی در مرکز «استخبارات» طالبان زندانی است، اما هنگامی که همسرش به آن محل رفت، گفته شد که عالیه آنجا نیست.

خانواده عالیه عزیزی می‌گویند که طالبان پس از تسلط یافتن بر افغانستان، چندین بار با او تماس گرفتند و از او خواستند به محل کار خود برگردد و به کارش ادامه دهد. حتی کمیسیون نظامی طالبان به او «امان‌نامه» فرستاد و نوشت که او«عفو» شده است. به گفته محمدنذیر عارفی، عالیه به شغل خود برگشت و در حدود ۲۵ روز به محل کارش رفت، اما روز دهم مهر رفت و دیگر برنگشت. 

عالیه عزیزی ۱۹ سال در وزارت کشور شاغل بوده است. او افسر بود و در پنج سال اخیر  پیش از سلطه طالبان بر کشور، ریاست زندان زنانه هرات را بر عهده داشت. خانواده خانم عزیزی می‌گویند که در بیست و پنج روزی که او به دفتر کار خود می‌رفت، مشغول آموزش کسانی بود که در فرماندهی پلیس هرات کار می‌کردند.

طالبان می‌گویند هیچ اطلاعی از وضعیت عالیه عزیزی ندارند. خانواده عالیه عزیزی طالبان را مسئول ناپدید شدن او می‌داند و از آنان می‌خواهند که در مورد وضعیت او توضیح دهند.

شماری از شهروندان افغانستان طومارها و دادخواهی‌هایی در شبکه‌های اجتماعی به راه انداختند و جمعی از زنان نیز در حمایت از عالیه به خیابان‌ها آمدند، اما تاکنون هیچ یک از این دادخواهی‌ها به نتیجه نرسیده است. 

طالبان پیش از این نیز، هنگامی که تمنا زریاب و چند تن از دختران معترض دیگر را بازداشت کرده بودند، بازداشت آنان را انکار می‌کردند، اما بعد روشن شد که آنان در مرکز امنیتی «استخبارات» طالبان زندانی بودند.